เช้าครึ่งชาม เย็นครึ่งชาม โดย ชมัยภร แสงกระจ่าง

เพราะเหตุใดจึงได้สมญานามเช่นนี้

"...เป็นข้าราชการน่ะ มีกินมีที่อยู่คุ้มหัวตลอดชีวิตเกษียณอายุแล้วก็ยังมีบำนาญกินจนกว่าจะตายไป..."


"...ข้าราชการทุกคนเหมือนพายเรือไปตามลำน้ำ บางคนก็ไปติดอยู่ในซอกเล็กซอกน้อย ออกมาไม่ได้ บางคนก็ลอยเอื่อยๆ อยู่ในร่องน้ำ บางคนก็แวะจอดอยู่ริมฝั่ง บางคนก็พายจ้ำๆ จะไปให้ถึงที่หมายให้ได้ จนบางที่ไปเจอน้ำดูด...น้ำเน่า..."
"...ข้าพเจ้าเข้าใจเอาเองว่า บัดนี้สังคมของเราได้เสื่อมทรามลงไปแล้วด้วยเหตุที่ข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ของเราบางคนไม่สามารถดำรงความน่าเชื่อถือเอาไว้ได้ จะด้วยเหตุเพราะเรื่องความประพฤติปฏิบัติส่วนตัว หรือเรื่องของอามิสสินจ้างใดๆ ก็ตาม ความเสื่อมทรามดังกล่าวได้กลายเป้นความชอบ เพราะสามารถปิดบังหรือพลิกแพลงให้กลายเป็นความชอบไปได้..."