วันศุกร์ที่ 24 กันยายน พ.ศ. 2553

บานไม่รู้โรย โดย ชมัยภร แสงกระจ่าง


เมื่อรักนิรันดร์บานในหัวใจ

"...ฉันไม่อาจเข้าใจได้ถึงความรักและความผูกพัน
ที่กลายเป็นความเกลียดชัง
เพราะถ้ามันแปรเป็นความเกลียดชังได้
ฉันก็เห็นว่ามันไม่น่าจะเป็นความรัก
แต่มันเป็นความเห็นแก่ตัว..."

"...เราต่างมีกำหนดชีวิตมาต่างกัน เรามีปัจจัยปรุงแต่งในชีวิตมาไม่เท่ากัน ฉันไม่ได้โชคดีกว่าเขา และเขาก็ไม่ได้โชคร้ายกว่าฉัน บอกไว้เลยนะ ทั้งหนูการเวกและนายถม ไม่ว่าเขาจะเป็นอย่างไรจะน่ารังเกียจ น่าเย้ยหยันหรือน่าหัวเราะเยาะแค่ไหนในปัจจุบัน คุณกังวาน  แก้วคีตา ก็ยังยิ่งใหญ่ในใจของฉันเสมอ..."

"...เขาเคยพูดว่า ดวงดาวเป็นตัวแทนจินตนาการของมนุษยชาติเพราะมันทั้งสวยงาม
และทั้งอยู่ไกล เป็นอิสระจากมนุษย์ในการอธิบายให้เป็นรูปธรรมเต็มร้อย..."

"...ผมเรียนรู้แล้วครับว่าชีวิตคนเราไม่ยืนยาวอะไร วันหนึ่งผมอาจจะเป็นอัลไซเมอร์แบบคุณปู่ หรือผมอาจจะตายไปก่อนแบบคุณย่าสุรีย์เพราะฉะนั้น เมื่อผมรักใคร ผมก็จะใช้ชีวิตกับเขาอย่างคุ้มค่า..."

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น