กุหลาบในสวนเล็กๆ โดย ชมัยภร แสงกระจ่าง

สานสายอุดมการณ์จากรุ่นสู่รุ่นด้วยหัวใจ

“เวลาที่คนเราน่เกลียดที่สุดคือเวลาที่คิดถึงประโยชน์ของตัวเองมากที่สุด

และเวลาที่คนเราน่ารักที่สุด ก็คือเวลาที่คิดถึงคนอื่นมากที่สุด”
ศรีบรูพา








กุหลาบในสวนเล็ก ๆ นี้ คุณชมัยภร แสงกระจ่าง เป็นผู้เขียนโดยเขียนในแนวนวนิยายเพื่อสร้างความเชื่อมโยง ความคิดของคนรุ่นใหม่และรุ่นเก่า และเพื่อระลึกถึง ศรีบรูพาในโอกาสครบรอบ 100 ปีชาตกาลศรีบรูพา เมื่อวันที่ 31 มีนาคม 2548 นวนิยายเรื่องนี้ใช้ตัวเดินเรื่องเป็นเด็กผู้ชายวัยรุ่น ที่ใช้ชีวิตเหมือนวัยรุ่นส่วนใหญ่ในปัจจุบัน คือ เรียน หนังสือ ให้แค่พอผ่าน ๆ ไปเพื่อให้ขึ้นชื่อว่าเรียนจบ มีเวลาว่างก็เที่ยวเฮอากับเพื่อนฝูง ไม่ค่อยได้คิดถึงใครนอกจากตัวเอง แล้วก็มีเหตุให้เขาต้องมาเกี่ยวข้องกับเรื่องราวของศรีบรูพา เริ่มจากอาจารย์สั่งให้ทำรายงานเรื่องศรีบรูพา ทำให้เขา เข้ามารู้จัก ประวัติศรีบรูพา ได้อ่านผลงานของศรีบรูพา และด้วยพื้นฐานจิตใจที่ดี ทำให้เขาซาบซึ้งในสิ่งที่ศรีบรูพาได้สร้างได้ ทำไว้ให้กับประเทศ โดยส่งผ่านมาทางตัวอักษร สร้างอุดมการณ์ให้แนวคิดที่คิดเพื่อคนอื่นให้กับหนุ่มสาวในสมัยนั้น
“ตราบใดที่เราคิดถึงแต่ตัวเองล้วนๆ คือตั้งหน้าตั้งตาเรียนไปเพื่อจะได้กระดาษแผ่นหนึ่ง สำหรับจะไปรับประมูล เอาราคาสูงสุดของในตลาดของความขี้ฉ้อขูดรีด เราก็ได้รับยกย่องว่าเป็นเด็กที่อ่อนโยน สุภาพและน่ารัก แต่ถ้าเรา แบ่งเวลาไปคิดถึงเรื่องของคนอื่น ๆ คิดถึงความทุกข์ยากและความกดขี่อยุติธรรมที่เกิดขึ้น ที่นั่นและที่โน่น คิดถึงความขี้ฉ้อ ความล้มละลายทางศีลธรรม และความเน่าเฟะในสังคมของเรา และเราได้พูดบ่น หรือแสดงความไม่พอใจออกมาด้วย ความรู้สึกอันจริงใจของเรา เราก็จะถูกแลดูด้วยดวงตาอันถมึงทึงและถูกบริภาษว่า เป็นเด็กที่เกะกะ เป็นผู้ที่ก่อกวน ความไม่สงบเป็นแบบของคนถ่อยร้าย ....บางส่วนจากเรื่องสั้นคำขานรับ”