"...เพราะคุณทำลายอนาคตของบ้านเรา บ้านเรามีกันสี่คน พ่อแม่ พี่สาวฉัน แล้วก็ฉัน...พี่สาวของฉันเป็นคนที่สมใจพ่อแม่ เขาทำให้พ่อแม่ภาคภูมิใจ เขาเป็นคนเรียนดี เขาเป็นครูบาอาจารย์ มีรถขับ มียศ มีตำแหน่ง เขากำลังจะได้เป็นผู้อำนวยการโรงเรียน เป็นคนส่งฉันเรียนหนังสือจนจบ..."
กนกอินทร์เงียบ คำสอนของพระอาจารย์แล่นวาบขึ้นในหัว เขารู้แล้วว่าอิทัปปัจจยตาคืออะไร เพราะมีสิ่งหนึ่งจึงมีอีกสิ่งหนึ่งต่อเนื่องกันไป เพราะเขาใช่ใหม่ จึงก่อให้เกิดความทุกข์โศกในครอบครัวของผู้หญิงคนนี้..."
"...ไม่จริงหรอก คุณเข้าใจผิด ผมบวชเรียนมาพระท่านยังบอกเลยว่า บาปที่ได้กระทำแล้ว หากหมั่นเติมความดี เติมบุญลงไปอย่างสม่ำเสมอ ก็เหมือนเราเติมน้ำใสสะอาดลงไปในแก้วน้ำขุ่น น้ำก็จะสะอาดขึ้นเรื่อยๆ..."
"...กรรมไม่เท่ากันก็จริง แต่ผมว่าชีวิตไม่ได้ขึ้นอยู่กับกรรมที่ทำมาแต่เพียงอย่างเดียว ผมว่ามันขึ้นอยู่กับกรรมที่เราจะทำต่อ หรือพูดง่ายๆ กรรมต่อไปจากกรรมที่ทำมามันก็สำคัญนะคุณ..."
"...ผมเป็นคนก่อให้เกิดอุบัติเหตุที่ภูห่มฟ้า ผมทำให้ผู้หญิงที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวด้วยตายไปสองคน ทำให้ผู้ชายคนหนึ่งเป็นเจ้าชายนิทรา และทำให้ผู้ชายอีกคนหนึ่งมีชีวิตที่ฟุ้งเฟ้อ ทำให้ครอบครัวของคนเหล่านี้ต้องเปลี่ยนแปลงชีวิต ทำให้เขามีทุกข์ ในขณะที่เกิดอุบัติเหตุนั้น ผมกลัวแทบตายและผมได้เรียนรู้ว่า ผมไม่อาจแลกสิ่งที่ผมมีทั้งหมดกับความตายได้เลย ผมจึงขอแลกชีวิตผมกับความทุกข์อันแสนสาหัส ผมเชื่อว่าผมทนได้ พอผมฟื้นขึ้นมา ผมจึงได้รูว่าทุกข์อันแสนสาหัสที่ผมขอไว้นั้นไม่ใช่เพราะความทุกข์ของผมคนเดียว แต่เป็นทุกข์ของคนอื่นที่ผมมีหน้าที่ต้องรับผิดชอบด้วย..."
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น