"...ชีวิตคือสิ่งที่ทรงคุณค่าแสนประเสริฐ
ชีวิตเป็นสิ่งน่าพิศวง
ประกอบด้วยความหลากหลาย
มีทั้งแสงสว่างแห่งวัน
และความมืดแห่งคืน
ชีวิตผ่านทั้งความตื่น ความหลับ และความฝัน
สมหวัง และพลาดหวัง
สุขและทุกข์ผลัดเปลี่ยนเวียนวน
นับแต่รู้สึกตัวในอดีตกาลเยาว์วัย
จนกระทั่งขณะปัจจุบัน..."
"...ฉันเป็นคนตาดี แต่ฉันก็มีข้อบกพร่องมากมาย แนเป็นคนไม่สวย หน้าตาขี้ริ้วขี้เหร่ ผิวก็ดำ แนเป็นคนไม่มีสเน่ห์อย่างยิ่ง ฉันจึงเลือกมาอยู่กับพวกเธอ เพราะพวกเธอมองไม่เห็นฉัน พวกเธอทำให้ฉันมีความสุข ไม่มีใครตำหนิหน้าตาของฉันว่าขี้ริ้วขี้เหร่ ไม่มีใครตำหนิว่าฉันตัวดำ ฉันอยู่ในที่ที่เหมาะกับแน ทุกคนมีที่เหมาะของตัวเอง เราอาจจะยังไม่รู้ แต่เราก็ต้องเลือกไปเรื่อยๆ จนกว่าจะเจอสิ่งที่เหมาะกับสิ่งที่เราเป็น..."
"...จู่ๆตาของผมก็หมดสภาพ ถ้าเป็นพระท่านก็บอกว่าผมมีกรรมเก่า ผมไม่รู้หรอกว่า ผมมีกรรมเก่าอะไร แต่ผมรู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นในสายพันธ์ของผม และผมก็คิดฆ่าตัวตายไปแล้ว ผมคิดทำลายสายพันธ์ของผมไปแล้ว แต่เมื่อกรรมหรืออะไรก็ตามไม่อนุญาตให้ผมตาย กรรมหรืออะไรอันนั้นกลับสั่งให้อยู่รอดโดยต้องตาบอด ผมก็อยู่ ผมอยู่อย่างคนตาบอด แต่ชีวิตผมต้องไม่บอด..."
"...เธอก็คือดวงตาทดแทนของเขาตลอดระยะเวลาสองปีที่ผ่านมา เธอได้ทำหน้าที่เป็นดวงตาให้เขาในแทบทุกเรื่องทั้งที่เห็นด้วยตาและเห็นด้วยใจ..."
"...ทุกครั้งที่ไกรอ่านหนังสือใส่เทป สำหรับกรรณเขารู้ดีว่าเขากำลังสอนตัวเองอยู่พร้อมกันไม่ใช่คนตาบอดหรอกที่ต้องการคำตอบของชีวิต คนตาดีอย่างเขาก็ไม่ต่างจากคนตาบอด..."
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น