วันอังคารที่ 28 กันยายน พ.ศ. 2553

วุ่นวานสบายดี โดย ชมัยภร แสงกระจ่าง

รักอลวนของสัตวแพทย์อลเวง


"...มันเป็นเช่นดียวกับเขาได้ทิ้งบ้านเกิดของเขาเข้ามาหาความรู้ในเมืองหลวง และใช้ชีวิตอยู่ในเมืองหลวง มีชื่อเสียงเกียรติยศอยู่กับการรักษาสัตว์ที่ถูกเลี้ยงในเมืองหลวงในรูปแบบต่าง ๆกันตามวิถีชีวิตของคนเมืองหลวงเช่นนั้นหรือ..."

"...กลางหาวนึกว่าการที่เขาได้ยินสัตวแพทย์สำราญแสดงความมุ่งมั่นในการหาผลประโยชน์จากงานอาชีพนั่นเป็นที่สุดแห่งความตกต่ำในชีวิตขเงขาแล้ว..."

"...กลางหาวต้องพลิกฟื้นความทรงจำเป็นการใหญ่ สัตว์น้อย สัตว์ใหญ่ สัตว์กลาง สัตว์ยุ่ง สัตว์ยากและสัตว์อะไรต่ออะไรมากมาย แต่ดูเหมือนว่าทั้งหมดนั้นมีพันธ์ที่ยุ่งยากเกินกว่าจะควบคุมได้ นั่นคือพันธ์มนุษย์..."

"...ธรรมชาติคงกำหนดทุกอย่างสำหรับมนุษย์ไว้ให้พอดีๆ  อยู่แล้ว เมื่อใครทำท่าจะได้อะไรมากไปและหลงระเริงในสิ่งที่ได้นั้น ธรรมชาติก็ตัดการแบ่งสรรปันส่วนให้พอดีกัน โดยทำราวกับว่ามนุษย์เป็นผู้จัดทำขึ้นมาเอง..."

"...เป็นไงบ้าง เขาถามเธอ วุ่นวายนะ เธอตอบเขาด้วยประโยคสั้นๆว่า แต่ก็สบายดี..."

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น