วันจันทร์ที่ 27 กันยายน พ.ศ. 2553

แบ่งฟ้าปันดิน โดย ชมัยภร แสงกระจ่าง

ชีวิตของครอบครัวที่ไม่ยอมแพ้ความทุกข์


"ในความคิดของเรา การแปรเปลี่ยนหมายถึงความทุกข์และการสูญเสีย ซึ่งถ้าหากมันอุบัติขึ้น เราก็มักพยายามปิดหูปิดตาไม่รับรู้ และพยามยามหลีกหนีไปเสียให้ห่าง เราคิดเอาเองอย่างหลงผิดว่าความเทียงแท้ถาวรก่อเกิดความมั่นคง ทว่าความไม่จีรังหาใช่ไม่ แต่ในความจริงแล้ว ความไม่เที่ยงเปรียบเหมือนคนบางคนที่เราได้พานพบเจอะเจอในชีวิต เป็นคนแรงร้ายและยากที่จะคบหาในตอนแรกเริ่มแต่เมื่อคบให้ลึกลงไปกลับพบว่าเป็นมิตรแท้และสนิทสนมกันเกินกว่าเราจะคาดคิด..."

"...ผมวันนี้ไม่ใช่ผมคนก่อน ผมวันนี้ไม่ใช่ผมคนเดิม ไม่ใช่นายอิฐ สายสมุทร สถาปนิกหนุ่มไฟแรง ไม่ใช่นักบริหารชั้นยอดแห่งบริษัทเคหาสน์ จำกัด ไม่ใช่คนหนุ่มผู้ประสบความสำเร็จในวงการสถาปัตยกรรม ไม่ใช่ผู้นำของครอบครังสายสมุทรที่มีลูกชายฝาแฝดสุดวิเศษ ไม่ใช่สามีในฝันของผู้หญิงที่ชื่อปลายธารอีกต่อไป ผมเป็นเพียงแค่ผู้ชายคนหนึ่งที่ทำอะไรด้วยตนเองแทบไม่ได้..."

"...ดีนะความทุกข์นี่ ถ้าไม่ได้ความทุกข์ ผมก็ไม่ได้บวช ถ้าไม่ได้ความทุกข์ ผมก็ไม่ได้รู้..."

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น